De Kwetsbaarheid en Kracht van een Thuisbevalling

Pieces of a woman is de titel van een nieuwe film die sinds kort op Netflix te zien is, en die - ondanks zijn trage tempo - een enorm gevoelige snaar heeft weten te raken. En wellicht niet enkel bij mij.

De film spreekt voornamelijk tot de mensen die ooit hun baby’tje zijn verloren; hetzij ten gevolge van een miskraam, hetzij tijdens het geboorteproces. 

In de film gebeurt het volgende (spoiler alert!) => Na een vrij vlotte thuisbevalling én geboorte van een zelfstandig ademend kindje, gaat het na enkele seconden toch ineens mis, en de baby sterft om onbekende reden. 

Uiteraard wordt er - zoals altijd - een schuldige aangewezen die moet boeten voor wat gebeurde. De meest logische zondebok in dit verhaal is diegene die de (thuis)bevalling begeleidde; de vroedvrouw. 

Het behoeft waarschijnlijk geen verdere uitleg dat ik deze film niet enkel door mijn mama-bril kon gadeslaan, maar dat voornamelijk de vroedvrouw-in-mij aan de buis gekluisterd zat. 

Als zelfstandig vroedvrouw heb ik de ontegensprekelijke eer gehad enkele tientallen thuisbevallingen te mogen begeleiden, en er is gelukkig nooit iets misgegaan. 

De kans dat er wél iets misloopt is echter altijd aanwezig - zowel bij een thuisbevalling als in het ziekenhuis! 

En waar bijvoorbeeld in Nederland ziekenhuisbevallingen eerder uitzondering dan regel zijn, is dit in België jammer genoeg net omgekeerd. Hier hebben mensen ofwel schrik om thuis te bevallen, óf die optie wordt gewoonweg niet overwogen. Mijns inziens is een gebrek aan correcte informatie daar de oorzaak van. En zo komen we natuurlijk aan de kern van dit blog; het beantwoorden van de veelgestelde vraag: 

"Waarom zou ik kiezen voor een thuisbevalling, want wat als er iets misgaat?"

Allereerst kan ik alvast meegeven dat bij eender welke risicofactor - dit gaat van een iets te hoge bloeddruk bij de moeder tot een iets te hoog geschat gewicht bij de baby - er zelfs geen rekening wordt gehouden met de mogelijkheid tot thuis bevallen. 

Als om het even welke waarde afwijkt van het normale, of de spontane evolutie van het geboorteproces komt in het gedrang, dan zal er op geen enkel moment sprake zijn van een thuisbevalling.  

Wanneer een arbeid thuis wordt ingezet, wordt er altijd rekening gehouden met het feit dat de bevalling alsnog kan eindigen in een ziekenhuis, zelfs wanneer dit in eerste instantie niet het plan is. 

Het dichtstbijzijnde ziekenhuis is dan ook altijd op de hoogte van het feit dat er in de buurt een thuisbevalling gaande is - zo kan de spoeddienst bij een oproep onmiddellijk klaarstaan met het juiste materiaal voor moeder én baby. 

Als vroedvrouw doen we ook zelden bevallingen helemaal alleen. Meestal zijn we op zijn minst met twee vroedvrouwen en/of is er ook een huisarts aanwezig. 

Al zijn er uiteraard altijd enthousiaste baby’s die niet het geduld hebben de aanwezigheid van een tweede persoon af te wachten. Zij durven dan weleens vroeger dan verwacht in je te armen te liggen. Maar vlotte bevallingen zijn over het algemeen geen problematische bevallingen. 

Een andere veelgehoorde reden om een thuisbevalling af te wimpelen is dat "als er dan toch iets misgaat, zijn ze er in het ziekenhuis sneller bij."

Ja en neen. Een thuisbevalling gebeurt hoe dan ook door bekwame mensen die weten waarmee ze bezig zijn, en die ook in staat zijn te handelen in geval van nood. Maar het is natuurlijk een feit dat ziekenhuizen meer medisch materiaal én meer personeel ter beschikking hebben.   

Dit kan er voor zorgen dat tijdens een acute situatie op leven en dood - waar elke seconde cruciaal is - een ziekenhuissetting toch een grotere overlevingskans biedt.  

Complicaties - van wat voor aard dan ook - horen thuis in een ziekenhuis. 

Maar de aard van de vroedvrouw streeft naar ‘thuis in eigen huis’.

Wij promoten altijd de meest natuurlijke bevallingsmethode, omdat we geloven dat een geboorte niet enkel draait om het verwelkomen van de baby, maar tevens om het transformatieproces van vrouw naar moeder. 

We willen krachtige moeders op de wereld zetten die - gesterkt door hun eigen kunnen tijdens de bevalling - geloven dat ze alle andere uitdagingen in het leven het hoofd kunnen bieden. 

“God heeft mij niet een geest van angst gegeven, maar een geest van kracht en liefde.” 

(2 Timoteüs 1:7) 

And remember … die geest is vrouwelijk ;-) Zie blog: In de naam van de Moeder

Graag zou ik deze vrij informatieve blog afsluiten met de krachtige woorden van Martha Weiss (de mama uit Pieces of a Woman) waarmee ze haar vroedvrouw - die onrechtmatig door het slijk werd gehaald als zijnde ondeskundig en nalatig - uiteindelijk vrijpleit na een slopende rechtszaak. 

Deze vrouw heeft mijn dochter niet opzettelijk iets gedaan. Haar enige doel was een gezonde baby ter wereld brengen. En als ik haar vraag voor een compensatie of geld, dan beweer ik dat er een compensatie mogelijk is. Dat is niet zo. Geld, een vonnis of een straf brengen mijn kindje niet terug. Hoe kan ik dan deze pijn aan een ander geven? Aan iemand die al zoveel geleden heeft? Dát mag niet de reden zijn voor het bestaan van mijn dochter. 

Birth is not only about making babies, it is also about making mothers …

Strong, competent, capable mothers who trust themselves and know their inner strength.

-Barbara Katz Rothman