Een Wereldse Vrouw

Sinds enkele maanden heb ik me voorgenomen om op z’n minst één keer per week een moment bewust te beleven; een moment dat anders zou zijn verloren gegaan in gedachteloos automatisme.  Noem het een vorm van mindfulness, maar dan zonder het mantra “Ik leef in het nu, ik leef in het nu, … ” eindeloos te reciteren als een plaat die is blijven hangen.  Het is eerder het bewust opslaan van een herinnering - een stilstaand beeld zelfs - als zou ik een foto nemen van dat bepaalde moment in de tijd.  Net als bij een foto zijn zelfs jaren later alle zintuigelijke aspecten nog waar te nemen; het aroma van mémé’s koffie bereikt nog steeds mijn neus, en mijn mond vult zich nog af en toe met de smaak van dennenlimonade uit Zuid-Frankrijk.  Toch is mémé al 20 jaar overleden en vond mijn laatste reis naar Zuid-Frankrijk een half leven geleden plaats.  Foto’s hebben de onverbiddelijke kracht om herinneringen te onderhouden die anders zouden zijn vervlogen. Wat een geschenk geven we hiermee door aan on

Dit is een blog naar aanleiding van de persberichten rond Kaat Bollen die - na een waarschuwing van de Psychologencommisie in verband met uitdagende foto’s op haar Instagram - haar beroepstitel afstond. Maakt ‘sexy zijn’ iemand per definitie onprofessioneel? Uiterlijk vertoon kan er misschien wel voor zorgen dat men een persoon in een bepaald hokje duwt, maar hebben we het daarom altijd bij het juiste eind?  Zo wordt bijvoorbeeld een schaars geklede vrouw gezien als zijnde ‘ gemakkelijk en goedkoop’; zo iemand kán niet slim zijn, laat staan professioneel. Maar is dat ook zo?  Laat ons duidelijk zijn; ik ben geen feministe. Ik ben een voorstander van het in balans brengen van Yin en Yang, oftewel het laten samensmelten van twee tegenovergestelde principes of krachten. Ik ben ervan overtuigd dat de vereniging van mannelijke en vrouwelijk aspecten - zowel binnenin één persoon als in een koppel - de enige manier is om een Eén te worden met het Universum, of met God. Als man en vrouw vullen

Tandemvoeden - oftewel borstvoeding geven aan twee kindjes van een verschillende leeftijd - is een term die sommigen misschien nog onbekend is, aangezien het tot op heden in de taboesfeer is blijven hangen. Ik krijg dan ook vaak volgende vragen te horen;  " Waarom zou je oudste kindje nog aan de borst moeten als ze al vaste voeding krijgt?" "Als de melk is afgestemd op de baby, heeft het oudste daar dan nog wel baat bij?" "Zal het jongste geen honger lijden als het oudste alles opdrinkt?!"  Allemaal goede vragen, waar ik nog betere antwoorden op heb.  Eerst en vooral raadt  de wereldgezondheidsorganisatie aan om de eerste 6 maanden exclusief borstvoeding te geven en nadien, in combinatie met bijvoeding, verder te voeden tot de leeftijd van 2 jaar (!), en daarna zolang moeder en kind zich er goed bij voelen.  De geboorte van een tweede kindje is dus geen reden om het eerste kindje zijn mamamelkje te ontzeggen. Tenzij hij of zij zelf aangeeft dat het welletj

Het is me opgevallen dat er in de Bijbel maar drie archetypen van de vrouw terug te vinden zijn; echtgenote, weduwe en minnares. Deze laatste is dan ofwel een bijvrouw van één bepaalde man (met name slavinnen die beschouwd werden als eigendom van hun heer), ofwel gewoon een hoer. Maar w aar is de vrouw die tegelijkertijd echtgenote én geliefde is?  Het lijkt er in de Bijbel vaak op neer te komen dat liefde niet méér is dan een rationele  keuze. Je trouwt met de persoon die qua sociale status (afkomst, rijkdom, macht, …) het meest bij je past, en met die persoon leer je leven. Als je geluk hebt leer je doorheen de jaren ook van die persoon te houden. Het is een rationele keuze, waar (liefdes)gevoelens weinig tot geen rol spelen. Nochtans bevat de Bijbel een hele mooie definitie over wat (onvoorwaardelijke) liefde nu precies inhoudt.   De liefde is geduldig en vol goedheid.  De liefde geen afgunst.  De liefde kent geen ijdel vertoon. De liefde is niet opgeblazen en zelfgenoegzaam. De lie