De Kwetsbaarheid en Kracht van een Thuisbevalling
Pieces of a woman is de titel van een nieuwe film die sinds kort op Netflix te zien is, en die - ondanks zijn trage tempo - een enorm gevoelige snaar heeft weten te raken. En wellicht niet enkel bij mij. De film spreekt voornamelijk tot de mensen die ooit hun baby’tje zijn verloren; hetzij ten gevolge van een miskraam, hetzij tijdens het geboorteproces. In de film gebeurt het volgende (spoiler alert!) => Na een vrij vlotte thuisbevalling én geboorte van een zelfstandig ademend kindje, gaat het na enkele seconden toch ineens mis, en de baby sterft om onbekende reden. Uiteraard wordt er - zoals altijd - een schuldige aangewezen die moet boeten voor wat gebeurde. De meest logische zondebok in dit verhaal is diegene die de (thuis)bevalling begeleidde; de vroedvrouw. Het behoeft waarschijnlijk geen verdere uitleg dat ik deze film niet enkel door mijn mama-bril kon gadeslaan, maar dat voornamelijk de vroedvrouw-in-mij aan de buis gekluisterd zat. Als zelfstandig vroedvrouw heb ik de