Posts

De Transformatie van de Vlinder

Afbeelding
1 schaapje … 2 schaapjes … 3 schaapjes… Elke avond tellen grote pruts (5) en kleine pruts (3) samen schaapjes wanneer ze, na een gemiddeld 14 uur durende dag, uitgeput - maar nog lang niet voldaan - naar het plafond van hun slaapkamertje liggen te staren.   Aangezien de schaapjes na hun dagenlange intensieve arbeid ook wel eens recht hadden op vakantie, komen nu geregeld ook andere diertjes (en hun alter ego’s) over het denkbeeldige hekje springen. 1 paardje … 2 paardjes … 3 paardjes… 1 unicorn … 2 unicorns … 3 unicorns …  Nu viel onlangs het privilege te beurt aan de vlinder.  Kleine pruts ís de vlinder.  Als symbooltje in de klas.  Aangezien ik dit zo’n 500 keer per dag mag horen, kon ik het hier moeilijk achterwege laten.  Dus - nu iedereen up to date is - was het aan de vlinder om over het hekje te komen vliegen. And the sky was the limit. “Wist je, voordat een vlindertje kan vliegen, is hij eerst een rupsje.” begon ik mijn uiteenzetting, terwijl mijn vingers vlinderlichte rupsens

De Krachten van Gedachten

Afbeelding
Zoals te lezen in het vorige blog (Lees:  Kerstwensen )   zijn we na ons miskraam vorig jaar in oktober, dit jaar (ook in oktober) trotse ouders geworden van ons dochtertje Elaïs.  Na Eliana (17), Sagán (11), Sifra (5) en Siána (3) sluit zij daarmee als 5de kindje het rijtje af.   Na het posten van mijn blog ‘Emoties van een miskraam’ (Lees: Emoties van een miskraam ) , waarin ik het schrijven heb gebruikt om alles voor mezelf een plaatsje te geven, heb ik gezocht naar ‘het knopje in mijn kopje’.   Ik vond het, draaide het om, en keek vanaf dat moment enkel nog vooruit. We zijn kort nadien gestart met een grote verbouwing die op tijd af moest zijn voor de baby en  jawel, ook voor grootmoeder die nu bij ons inwoont.  Met tussen de jongste en oudste inwoner exact 91 jaar verschil, en met mijn man en mij als centraal middelpunt om alles draaiende te houden.  Amper twee maanden na het miskraam was ik ook alweer zwanger.  En opnieuw, je raadt het al, doodziek  (Lees: De dominantie van zwa

Intermezzo - Return to Santa

Afbeelding
Lieve kerstman,  Dit jaar vier ik mijn eerste kerst. Papa en mama zijn daar enorm dankbaar voor. Al ben ik er enkel omdat mijn broertje of zusje niet lang genoeg geleefd heeft om geboren te worden (Lees: Emoties van een miskraam ). Dat kindje is nu een sterretje aan de hemel. Maar, lieve kerstman, moet dat sterretje eerst vallen om een wens te mogen doen?  Voor mezelf wens ik niets. Want ik ben als een bloemetje. Geplant in een warme thuis, waar de melk van mama het water is dat mij doet groeien, en haar aanrakingen de liefde die mij doet bloeien. Maar, lieve kerstman, mijn wensen zijn voor al de kindjes die geen bloemetje kunnen zijn. Omdat ze koud hebben, honger hebben, gepest worden, of vermeden omdat ze “anders” zijn. Ik wens dat de doornen in hun leven, reeds de kracht bevatten van de mooie roos die ze later zullen worden.  Mijn wensen, lieve kerstman, zijn ook voor alle ouders waarbij er, ondanks een goede voedingsbodem en veel liefde, toch geen bloemetjes willen groeien. Ik wens

Atypisch Autisme - Interview met mijn zoon

Afbeelding
Sagán, mijn 10-jarige zoon, werd gediagnosticeerd met ASS toen hij pas 3 jaar oud was  ( Lees: Leven met ASS ).   Aan 8 jaar werd hij nog eens her-test, omdat zijn symptomen enigszins milder waren geworden dan als kleuter.  Wat op zich vrij atypisch is, want meestal worden de symptomen net méér uitgesproken met ouder worden.  Maar aangezien er bij hem ook gehoorproblematiek aanwezig is, dachten de specialisten dat dit eventueel ook de autisme-symptomen kon verklaren.  Toch kwam uit de tweede test opnieuw naar voren dat er voldoende aanwijzigingen zijn om te spreken van een ‘vorm’ van ASS. Meer uitleg kregen we niet.   Sagán is vrij sociaal, dus mensen die hem niet zo goed kennen, merken het meestal niet op in een eerste contact.  Het komt tot uiting in kleinere, subtielere zaken.  Maar ik heb niet de indruk dat hij er zelf veel last van ondervindt, en wij als gezin eigenlijk ook niet meer. Voor ons is iets gewoon ‘typisch Sagán’.  Ik stel me zelden nog de vraag of een bepaald gedrag of

11 Emoties van een miskraam

Afbeelding
Embryo aan 8 weken zwangerschap Missed abortion. Juist, zo heette dat.  Toen ik de term las in mijn medisch verslag, kwam het allemaal terug. Een klaslokaal vol ongeduldige twintigers die op donderdagnamiddag het vak ‘Pathologie in de Vroedkunde’ volgden, maar zich in gedachten aan het opmaken waren voor de wekelijkse studentenavond in café ‘Den Bross’ .   Het was dé gelegenheid bij uitstek om iemand te leren kennen, dus een gemiste kans op donderdagavond leek op dat moment meer van levensbelang dan een gemiste abortus.  Het hoeft dus geen verdere uitleg waarom ik toen maar met een half oor naar de theorie heb geluisterd. Maar nu, 12 jaar later, heb ik de theorie in praktijk gebracht.   Een missed abortion is dus géén abortus, als wel een miskraam dat lange tijd onopgemerkt blijft doordat het lichaam de zwangerschap gewoon in stand houdt, zelfs wanneer het embryo niet meer leeft.  Er is geen bloedverlies, er zijn geen verminderde zwangerschapssymptomen, er is geen daling van HCG in he