Weg van een Wereldse Vrouw

Een Wereldse Vrouw is voornamelijk ontstaan uit het idee om mijn spirituele weg met ‘de wereld’ te delen.

Ik heb wat ze noemen 'alles', huisje-tuintje-boompje-kindjes. En 3 kippen. 

Maar toch ben ik zoekende. Want er is meer. 

Er is een werkelijkheid naast hetgeen we kunnen waarnemen met het blote oog. 

Sommigen geloven dat dit wordt gecreëerd door God of Allah, terwijl anderen geloven in de scheppende kracht van Moeder Aarde of Het Universum. En nog een hele groep mensen gelooft iets anders, of weet niet waarin te geloven. 

Wat ík vooral geloof, is dat 'De Waarheid' niet zwart of wit is, maar ergens in het midden ligt, between all the shades of grey. 

In die twilightzone hoop ik een glimp te kunnen opvangen van het Eeuwige; van de Bron waaruit we voortkomen tot de reden van ons bestaan. En met een beetje geluk kom ik er mezelf wel tegen; niet enkel mijn felste licht, maar ook mijn donkerste schaduw. Want wie zichzelf kent, kent het AL. 

Toch? 

Mijn echtgenoot is christen. Een diepgelovig, praktiserend christen. In de periode voordat we trouwden, deed hij me een Bijbel cadeau. Deze belandde al snel in een lade tussen bh’s, slips en andere spullen waar een Bijbel niet onmiddellijk thuishoort. Het Woord van God is echter geduldig, en loopt - Thank God - niet weg. 

Het werd me snel duidelijk dat mijn man steeds meer moeite kreeg met mijn ‘wereldse’ manier van denken. 

Toen hij me in de vanzelfsprekende discussies die daarop volgden, meermaals als een ‘Wereldse Vrouw’ bestempelde, had ik al gauw door dat het niet als schattig koosnaampje bedoeld was. Aangezien ik nogal competitief ben ingesteld, gaf dit mij voldoende motivatie om mijn Bijbel, letterlijk, van onder het stof te halen (voor zoverre er stof aan lingerie zit natuurlijk). 

Uiteraard moest ik ook altijd het onderspit delven in een discussie over geloofskwesties. En ik háát het onderspit delven. 

Het begon tot me door te dringen dat ik God totaal niet kende, ondanks mijn wekelijkse godsdienstlessen op school, de vele familiale kerk- en bedevaartbezoeken en het zedige communiekantje dat ik ben geweest. 

Zo ben ik er dus toe gekomen om aan 30-jarige leeftijd, tijdens mijn derde zwangerschap, voor het eerst mijn Bijbel open te slaan. Al snel kwam ik tot de conclusie dat deze inderdaad veel wijsheden en levenslessen bevat. 

Maar, in tegenstelling tot mijn man, lukt het me niet om alles letterlijk te nemen. Er zit een symbolische betekenis achter vele zaken, die ik in mijn eentje niet kan doorgronden. 

Wat ik wél kan, is op zoek gaan naar de wijsheden en levenslessen die óók terug te vinden zijn in andere geloofsovertuigingen; op welke vlakken raken ze elkaar en is er dus sprake van die grey zone?  

“Wijd is de poort en breed de weg, die tot verderf leidt. Velen zijn er die daardoor ingaan. 

Smal is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden.” 

(Matt. 7, 13-14)

Het is niet eenvoudig een Bijbels leven te leiden die ten leven leidt. De weg naar karaktervorming is er een van hard werk, discipline en zelfinzicht. 

Vele gelovigen willen dat we onszelf beschouwen als zondige wezens. En dit klopt, wij zitten vol zondige gedachten, waar af en toe zondige daden uit voortkomen. 

Deze duistere verlangens vormen onze schaduwkant. En ik ben ermee akkoord dat we deze kant niet moeten laten zegevieren over ons, maar we moeten deze wel omarmen als een deel van ons ZIJN. En dat deel mag gerust 'aan het licht' worden gebracht. 

Niet om onszelf te straffen of met de vinger te wijzen, wel om eruit te leren en te groeien in bewustzijn. Want ik geloof dat er een goddelijke vonk kan worden gevonden in elk van ons, als je bereid bent je licht erop te laten schijnen. 

"Men steekt geen lamp aan en zet haar onder de korenmaat, maar op een standaard, en zij schijnt voor allen die in het huis zijn. Laat zo uw licht schijnen voor de mensen, opdat zij 

uw goede werken zien." (Matt. 5, 14-16)

Het valt me op dat 'de lamp' hier als vrouwelijk wordt benoemd. Wat een mooie gedachte om te weten dat het licht pas kan schijnen via de kracht van een vrouwelijke geleider! 

Ik wil jullie nu ook graag (ge)leiden, weg van het materialistische wereldse denken, naar die subtiele grijze zone waar het menselijke eindigt en het goddelijke begint. Kortom, naar de weg die ten leven leidt.