Geluk zit in een klein badje

Sinds enkele maanden heb ik me voorgenomen om op z’n minst één keer per week een moment bewust te beleven; een moment dat anders zou zijn verloren gegaan in gedachteloos automatisme. Noem het een vorm van mindfulness, maar dan zonder het mantra “Ik leef in het nu, ik leef in het nu, … ” eindeloos te reciteren als een plaat die is blijven hangen. Het is eerder het bewust opslaan van een herinnering - een stilstaand beeld zelfs - als zou ik een foto nemen van dat bepaalde moment in de tijd. Net als bij een foto zijn zelfs jaren later alle zintuigelijke aspecten nog waar te nemen; het aroma van mémé’s koffie bereikt nog steeds mijn neus, en mijn mond vult zich nog af en toe met de smaak van dennenlimonade uit Zuid-Frankrijk. Toch is mémé al 20 jaar overleden en vond mijn laatste reis naar Zuid-Frankrijk een half leven geleden plaats. Foto’s hebben de onverbiddelijke kracht om herinneringen te onderhouden die anders zouden zijn vervlogen. Wat een geschenk geve...